Η κριτική μου για το σύντομο ταξίδι μας στη Μαρτινίκα. Πώς οδηγήσαμε γύρω από το νησί με αυτοκίνητο, αλλά δεν επισκεφτήκαμε ποτέ τίποτα.
Αρχείο καταγραφής πλοίου. Ημέρα δεκατέσσερα.
Μαρτινίκα! Αυτό το νησί περίμενα και ήθελα να δω! Πήγα στην πατρίδα της αγαπημένης γυναίκας του Ναπολέοντα με σχέδια του Ναπολέοντα.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, έπρεπε να βρω ένα λεωφορείο για το αεροδρόμιο από το λιμάνι, να νοικιάσω ένα αυτοκίνητο εκεί, άνεμος 200 χιλιόμετρα κατά μήκος των γραφικών ορεινών δρόμων του νησιού, να ανεβείτε στο τρομερό ηφαίστειο, να δείτε τις τρεις καλύτερες παραλίες με εξαιρετική κολύμβηση με αναπνευστήρα, να επιστρέψετε στο στο αεροδρόμιο κατά το ηλιοβασίλεμα, επιστρέψτε το αυτοκίνητο και επιστρέψτε στη γραμμή της γραμμής για δείπνο με ένα μπουκάλι κόκκινο Υπέροχο σχέδιο! Ο ίδιος ο Bonaparte θα εκτιμούσε!
Όλα ξεκίνησαν καλά: ό, τι ήταν στη δύναμή μου, το έκανα. Στη συνέχεια, τα στοιχεία παρενέβησαν: Μόλις μπήκα πίσω από το τιμόνι, οι ουρανοί άνοιξαν, και πλήρωσαν τροπική βροχόπτωση. Πλημμύραμε όλη μέρα! Οδηγήσαμε σχεδόν ολόκληρη τη διαδρομή, κλείνοντας τον δακτύλιο γύρω από το νησί, αλλά δεν κάναμε κάτι που αξίζει στη Μαρτινίκα. Στην κόλαση με τις παραλίες τους, αλλά ήταν κρίμα με ένα ηφαίστειο! Φτάσαμε στην αρχή της διαδρομής ανάβασης, ήπιαμε καφέ, κουβεντιάζαμε με τους Γάλλους, οι οποίοι κατάφεραν να ανέβουν στην κορυφή νωρίς το πρωί (αλλά στη συνέχεια πλημμύρισαν ούτως ή άλλως) και, αναπνέοντας πικρά, απομακρύνθηκε. Χρειάστηκαν 4 ώρες για να φτάσω στην παραλία Anse Noire (100 χλμ.) Λόγω βροχής και κυκλοφοριακής συμφόρησης, και με έκπληξη, είναι έντονα στο νησί. Η παραλία, αν και αποδείχθηκε ευχάριστη και οικεία, σίγουρα δεν είναι παραδεισένια: το νερό είναι λασπώδες, η άμμος είναι έτσι.
Το ίδιο το νησί είναι καταπράσινο, ορεινό και όμορφο. Φοίνικες, φτέρες, μπανάνες μεγαλώνουν, ιγκουάνα σέρνονται, τροπικά σφυρίχτρες πουλιών, εξωτικά έντομα χτυπούν. Η φύση της Μαρτινίκα είναι πολύ παρόμοια με τα ασιατικά νησιά, για παράδειγμα, Μπαλί ή Λανγκάουι. Οι αυτόχθονες με φόντο το άχρηστο Bridgetown στα Μπαρμπάντος είναι ευχάριστοι και πολιτισμένοι, ωστόσο, μόνο μέχρι το σκοτάδι - τότε η μαφία ξυπνά.
Αξίζει να πάτε εδώ με σκοπό; Δεν. Είναι όμορφο εδώ, αλλά είναι πιο δροσερό στην Ασία. Όλη η υποδομή είναι διαθέσιμη, αλλά είναι πολύ ακριβό εδώ. Υπάρχει μια συγκεκριμένη γεύση σε απομακρυσμένα χωριά, αλλά τίποτα το εξαιρετικό. Είναι κρίμα που δεν κατάφερα να ανέβω στο ηφαίστειο, γιατί είναι απίθανο να πάω εδώ ξανά, εκτός ίσως και πάλι σε μια κρουαζιέρα.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ... Στην αρχή απάντησε αρνητικά στην προηγούμενη ερώτηση, αλλά μετά από λίγο αμφιβάλλει. Παρόλα αυτά, αυτό το νησί δεν βγαίνει από το μυαλό μου ... Μια συγκεκριμένη νοσταλγία έχει ήδη ξυπνήσει. Ίσως, ο ανεκπλήρωτος στόχος είναι να φταίει για όλα - αναρρίχηση στο ηφαίστειο. Ό, τι μπορεί να πει κανείς, αλλά μου αρέσει να τελειώνω αυτό που ξεκίνησα στο τέλος. Ίσως λοιπόν να επιστρέψω! Ωστόσο, τέτοια μειονεκτήματα όπως οι υψηλές τιμές και η έλλειψη έντονης εκφραστικότητας στο νησί της Μαρτινίκα δεν έχουν ακυρωθεί, οπότε δείτε μόνοι σας.
Το ταξίδι μας στη Μαρτινίκα σε αριθμούς (για δύο):
- Χρόνος στο νησί - 11 ώρες.
- Χιλιομετρική απόσταση - 170 χλμ.
- Ενοικίαση αυτοκινήτου - 26 €.
- Βενζίνη - 20 €.
- Λεωφορείο προς το αεροδρόμιο και επιστροφή - 6 €.
- Ένας καφές και ένα σάντουιτς κάπου εκτός δρόμου - 9 €.
